Okładka - Jest taka sprawa... - Sprawy i zlewy - Tu byłem... - Podgląd - Podsłuch
Wizja lokalna - Zasady współpracy - Archiwum - Sprawcy

Czasy dziś takie, że jak ktoś zajmuje się historią, to musi najpierw deklarować, że nie jest nacjonalistą, antysemitą, komunistą, reakcjonistą, itp. Cóż, nawet hobby może być ryzykowne. W podobny sposób "ubezpiecza się" autor strony o Słowianach. Sam podkreśla, że nie jest słowianofilem, ani wyznawcą jakiejkolwiek religii.

Na stronie Slavinja treści kontrowersyjnych się nie znajdzie. To raczej wycinki z encyklopedii, czy opracowań historycznych. Autor zarzeka się, że nie cytuje żadnych prac naukowych. Wspomina wprawdzie tu i ówdzie o konkretnych dziełach, przywołując nazwiska uczonych, ostatecznie jednak trudno orzekać o wartości merytorycznej tego opracowania. Mnie jednak przypadło ono do gustu, bo taka synteza z natury rzeczy "wyciska" z tematu to co najciekawsze, omijając nudne wypociny innych znawców tematu.
Na całość składa się kilka działów. Na przykład z opracowania pod tytułem "język" dowiedziałem się, że jeszcze 1200 lat temu dogadałbym się z każdym słowianinem. Dzisiaj zresztą też nie jest to bardzo trudne, trzeba tylko mówić wolno i wyraźnie.
Ciekawy detal znalazłem w opisie religii starożytnych Słowian. Otóż "głównym ośrodkiem kultu Świętowita była Arkona, gdzie w świątyni znajdował się ogromnych rozmiarów czterogłowy, drewniany posąg z rogiem obfitości w dłoniach, corocznie napełnianym winem w trakcie święta zwanego Libacją". Muszę przyznać, że czuję głęboką więź z przodkami!
Przejmująca jest historia Łużyczan, którym poświęcony został odrębny rozdział. Otóż są oni potomkami Polaków, ale większość ich ziem jest położona na terenie Niemiec. Tylko nieliczne łużyckie miasta leżą w Polsce (Zgorzelec, Gubin). Łużyczanie wymierają. Jeszcze przed II wojną światową było ich 300 tysięcy, teraz już zaledwie 20. Do płynnego używania tego języka przyznaje się zaledwie jedna trzecia z nich.
Jeśli kogoś zainteresuje ta historia Słowian "w pigułce", to ma rzecz jasna możliwość poszerzenia horyzontów. Są linki do paru artykułów. Jak zwykle przy takich okazjach podana jest obszerna bibliografia (ukryta w dziale "teksty"), ale już bez wzmianki o tym, gdzie się można na te książki natknąć.